کهنه پدر

 در کویر زندگی

در جنگ با این تشنگی

او بود

رگ های تَرَم بود

ریشه صد ساله من

کهنه پدرم بود

یک قرن قصه ما

تاریخ دَربه دَرم بود...

پی نوشت: این باغچه زیبا حاصل دست های پینه بسته ی کهنه پدر بود، اینجا جایی بود که رشته برگشتن من به خودم بود. از رفتنش آنقدر گذشته که سوگش را عادت کنیم. اما با درد آوارگی خو گرفتن ممکن نیست. این شعر در سوگ رفتن پدربزرگ سروده شده.