کهنه پدر

 در کویر زندگی

در جنگ با این تشنگی

او بود

رگ های تَرَم بود

ریشه صد ساله من

کهنه پدرم بود

یک قرن قصه ما

تاریخ دَربه دَرم بود...

پی نوشت: این باغچه زیبا حاصل دست های پینه بسته ی کهنه پدر بود، اینجا جایی بود که رشته برگشتن من به خودم بود. از رفتنش آنقدر گذشته که سوگش را عادت کنیم. اما با درد آوارگی خو گرفتن ممکن نیست. این شعر در سوگ رفتن پدربزرگ سروده شده.

آغاز

با سلام به شما خواننده گرامی

اینجانب از سال 88، وبلاگ نویسی می کنم. اول بلاگفا که بهم ریخت و بعد در بلاگ اسپات که فیلتر شد و سپس چندین سال در پرشین بلاگ.

من به آن شکل متعارف وبلاگنویسی نمی کردم. از وبلاگ عمدتا به شکل سایت از آن استفاده می کردم. از آنجا که شکل جدید پرشین بلاگ اصلا قابل استفاده به عنوان سایت شخصی نیست، تصمیم به انتقال به بیان گرفتم.  گزیده ای از مقالات و نوشته هایی که از نظرم مهمتر هستند را به این وبلاگ انتقال می دهم و از این پس از همین آدرس به عنوان پایگاه اصلی خود استفاده خواهم کرد.

نه سال پیش وبلاگم را با این شعر آغاز کردم و باز هم همین شعر....

آغاز

به آرامی آغاز به مردن می کنی / اگر سفر نکنی / اگر چیزی نخوانی،

اگر به اصوات زندگی گوش ندهی / اگر از خودت قدردانی نکنی.